[Entrada 105]
Passar a l'acció
Hi ha moments per a la reflexió i moments en els que cal és passar a l'acció. Crec que no ens ho hem de rumiar més, crec que està clar que hem de passar a l'acció. Ja sé que em direu que un per un i per separat tenim poca força, i teniu raó, però una platja o un desert es composen de una infinitat de grans de sorra, un gra de sorra no fa una platja ni un desert, però tots junts sí. Una gota d'aigua és la que omple el got, sense ella no s'omple, però és que totes les altres gotes que hi ha al got són tan imprescindibles per tenir-lo ple com aquesta que l'acaba d'omplir... Cada un de nosaltres som el gra de sorra, la gota d'aigua que d'una forma o altre col·labora a omplir el got, a constituir la platja, a formar el desert. El do nothing ens ha dut on som, ara ens toca començar a fer-hi alguna cosa.

Crec que és el moment d'acabar amb aquesta comèdia. Hem de foragitat l'ultraliberalisme del poder, hem de recuperar valors com la solidaritat, la equitat, la veritable llibertat... Hem d'acabar amb la cobdícia, que ens ha dut tanta corrupció, tants abusos, tanta crueltat... Hem de tornar a distribuir la riquesa entre tots... Sense totalitarismes ni líders meravellosos. Ells no ho faran.

Potser em veureu poc en aquests cercles de reflexió, no us preocupeu estaré bé. He passat a l'acció. I si tinc temps ja us ho explicaré.
Una abraçada
Pasar a la acción
Hay momentos para la reflexión y momentos en los que hace falta es pasar a la acción. Creo que no lo nos hemos pensar más, creo que está claro que tenemos que pasar a la acción. Ya sé que me diréis que uno por uno y por separado tenemos poca fuerza, y tenéis razón, pero una playa o un desierto se componen de un sinfín de granos de arena, un grano de arena no hace una playa ni un desierto, pero todos ellos juntos sí. Una gota de agua es la que llena el vaso, sin ella no se llena, pero es que todas las otras gotas que hay en el vaso son tan imprescindibles para tenerlo lleno como esa que lo acaba de llenar... Cada uno de nosotros somos el grano de arena, la gota de agua que de una forma u otra colabora en llenar el vaso, en constituir la playa, en formar el desierto. El do nothing nos ha llevado donde estamos, ahora nos toca empezar a hacer algo.

Creo que es el momento de acabar con esta comedia. Tenemos que expulsar al ultraliberalismo del poder, tenemos que recuperar valores como la solidaridad, la equidad, la verdadera libertad... Debemos acabar con la codicia, que nos ha traído tanta corrupción, tantos abusos, tanta crueldad... Tenemos que volver a distribuir la riqueza entre todos... Sin totalitarismos ni líderes maravillosos. Ellos no lo harán.

Quizás me veréis poco en estos círculos de reflexión, no os preocupéis estaré bien. He pasado a la acción. Y si tengo tiempo ya os lo contaré.
Un abrazo