Avís

Avís
=> Atesa la qualitat de les traduccions que fa Google translate, a partir d'ara publicaré els textos només en català. (Novembre del 2022)

dijous, 11 de juny del 2015

La meva explicació --- Mi explicación

[Entrada 95]

Mi explicación


Perdoneu-me si simplifico una mica, però és que no em vull allargar excessivament. A veure si me'n surto de fer una explicació simple del que esta passant a la meva vida.

Sempre he dit que jo no crec allò que diuen de que hem vingut al món a patir, em sembla un argument que afavoreix als que ens volen sotmetre. Hi va haver un moment en que vaig decidir fer un canvi a la meva vida i passar definitivament a viure la meva vida. Això vol dir bàsicament fer només allò que volia fer i no estressar-me per res. Això coincideix, més o menys amb el meu pas pel quiròfan i amb el final de la meva última relació amorosa. Els que m'heu seguit sabeu de qui parlo. Ell se'n va anar lluny, i s'ha allunyat de la meva vida.

Una de les coses que he fet ha estat apuntar-me a estudiar alguns temes dels que ara en diuen humanitats d'una forma reglada, estructurada i organitzada, que vol dir assistir a classes, fer exàmens, treballs, etc. en resum, dedicar-hi hores. Cosa que segur que haureu notat els que em llegiu habitualment. També m'he apuntat a col·laborar activament amb una de les ONG que lluiten per la equitat, la justícia social, la llibertat, i en resum per una humanitat millor. Sens dubte també s'haurà notat.

Tot plegat són hores de la meva vida... I hi va haver un moment en que el blog, aquest blog, va esdevenir la víctima de la meva pluriocupació, va començar a pesar-me més del que em satisfeia, vaig començar a patir-lo més que a gaudir-lo i ja està, sense cap mena de premeditació ni de planificació vaig aparcar-lo... Però la veritat és que tinc un buit al meu cor perquè alguns de vosaltres us heu guanyat la meva estimació més sincera i fins i tot en algun cas, una sincera amistat. Vull dir que us trobo a faltar.

I crec que això és tot el que us volia dir.

Una abraçada.








Mi explicación


Perdonadme si simplifico un poco, pero es que no me quiero alargar excesivamente. A ver si consigo hacer una explicación simple de lo que está pasando en mi vida.

Siempre he dicho que yo no creo eso que dicen de que hemos venido al mundo a sufrir, me parece un argumento que favorece a los que nos quieren someter. Hubo un momento en que decidí hacer un cambio en la vida y pasar definitivamente a vivir mi vida. Esto significa básicamente hacer tan sólo lo que quería hacer y no estresarme por nada. Esto coincide, más o menos con mi paso por el quirófano y con el final de mi última relación amorosa. Los que me habéis seguido sabéis de quien hablo. Él se fue lejos, y se ha alejado de mi vida.

Una de las cosas que he hecho ha sido apuntarme a estudiar algunos temas de los que ahora llaman humanidades de una forma reglada, estructurada y organizada, que quiere decir asistir a clases, hacer exámenes, trabajos, etc. en resumen, dedicarle horas. Lo que seguro habréis notado los que me leéis habitualmente. También me he apuntado a colaborar activamente con una de las ONG que luchan por la equidad, la justicia social, la libertad, y en resumen por una humanidad mejor. Sin duda también se habrà notado.

Todo ello son horas de mi vida... Y hubo un momento en que el blog, este blog, se convirtió en la víctima de mi pluriempleo, empezó a pesarme más de lo que me satisfacía, empecé a sufrirlo más que a disfrutarlo y ya está, sin ningún tipo de premeditación ni de planificación lo aparqué... Pero la verdad es que tengo un hueco en mi corazón porque algunos de vosotros os habéis ganado mi estimación más sincera e incluso en algún caso, una sincera amistad. Quiero decir que os echo de menos.

Y creo que esto es todo lo que te quería decir.

Un abrazo.

8 comentaris:

  1. Hola, Josep. M'alegro de la teva tornada. Jo també he estat molt temps ocupat en altres coses i sense temps ni energia per a aquest meravellós joguet, ja es diu això de "ars longa, vita brevis, hehe. En fi, aquí et esperem i et desitgem (... tant com el noi de la segona foto, hahaha). Una forta abraçada :-)

    ResponElimina
    Respostes
    1. Moltes gràcies Roberto, ja saps que són sentiments totalment correspostos.

      Una abraçada

      Elimina
  2. A tus amigos, 'los echás de menos' pero te 'borraste' por más de 3 meses y sin ninguna explicación...

    Yo te creía muerto o en 'cana' por haber metido en tu cama algún menor adolescente... jeeeee...

    Besos!

    ResponElimina
    Respostes
    1. No seas malo. Creo que ya os he pedido perdón por mi actuación.

      Un abrazo.

      Elimina
  3. ¿A mí también? ¡Ah..., que a los "enemigos" no nos has echado de menos! ;-)

    ResponElimina
    Respostes
    1. Lo tuyo raya lo maligno... ¿Desde cuando te consideras "enemigo"?

      Un abrazo

      Elimina
  4. Sin ánimo de reproche. Te envié un correo personal y creo que hubiera agradecido al menos un acuse de recibo. Un silencio también significa y comunica cosas.

    Un abrazo

    ResponElimina
    Respostes
    1. Me sabe mal, pero no recibí ningún mensaje tuyo. Tengo bien controlado mi buzón de correo y el mal vicio de responder, en especial a quienes tengo en tanta consideración como tengo a ti.

      Sinceramente, me duele en el alma.

      Un abrazo.

      Elimina